«»
Sneeuwpersjes
De buurvrouw, een Hongaarse
heeft het mij geleerd,
zodra er sneeuw gevallen is
je persjes vlijen op het ongerepte.
Zoals vroeger op het gras
de lakens bleekten,
veel wit op weinig groen,
zo liggen daar mijn kleden
tot het wit ze heeft bedekt.
Dan kom ik,
een knipoog naar opzij,
veeg sneeuw tot in de polen
van links naar rechts
en andersom, keer,
laat ze weer ondersneeuwen.
Geklopt, verspreid
op vloerverwarmde tegels
schoon gewreven,
door pluizen
blauw en rood omgeven
liggen ze te drogen
voor mijn knieƫn,
schone witte doeken
vielen grijzig in de mand.
Hoogpolig, wonderschoon,
vertolken mij
de handgeknoopte kleden
hun zeer oprechte dank.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Coby Poelman - DuisterwinkelActief sinds: 28-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Sneeuwpersjes’ van Coby Poelman - Duisterwinkel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Christelijke gedichten
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Maak mij immuun
- Bede voor het Koningshuis
- Afgebroken tenten
- Afscheidsbede
- Als ik mijn ogen sluit.
- Levende boom