Duizend schitterende zonnen

Coby Poelman - Duisterwinkel

 Door de mazen
 van mijn verstikkend
 gewaad
 ontluikt het.
 Kom mijn dochter
 verberg je
 in de plooien,
 hoor het tekeergaan
 van mijn hart
 duizend keer liever
 dan het geweld daarbuiten.
 Voel mijn hartstochtelijke liefde
 geborgen
 in de ingewanden
 van mijn ziel.
 Pijl de diepte
 mijn dochter,
 van de liefde
 voor mijn liefste
 waaruit je bent ontstaan.
 Bescherm je oren
 voor het oorverdovende,
 je hart
 voor het hartverscheurende,
 je ogen
 voor het oogverblindende.

 Gewond en geschonden,
 vechtend, vluchtend
 uit de klauwen
 van de krankzinnige
 weerzinwekkende
 verloor ik
 hoe schrijnend,
 nadat ik mijn liefste
 had gevonden,
 plotseling jóu,
 voor míj
 een moeder
 nog schijnend
 met duizend
 schitterende zonnen.