Een stille moeder

Coby Poelman - Duisterwinkel

 Roerloos staat ze
 voor het venster
 in het schijnsel van de maan.
 Haar hart schreeuwt
 de hunkering,
 vragenworstelend
 snikt ze zijn naam

 hoe vaak heeft ze hier
 haar hartstocht gestild
 gekweld door verlangen
 de nacht onderbroken
 fluisterhuilend
 haar liefste gezocht.
 Ik weiger je dood
 zie je leven in mijn dochter
 jouw Loenia
 hoor je, jouw Loenia!
 Ik wil je laten weten
 haar zoontje
 is ook…

 Kom, huivert ze
 krampachtig
 sleept zich naar boven
 langs haar lange grijze jas
 zich afvragend of
 het ooit overgaat.