Het onopvallend vruchtje
Stille Landman, zie mij wachten
in ‘t verborgen duister,
ik draag een heel klein vruchtje maar.
Wanneer U langskomt zult U denken
dat vruchtje is nog lang niet klaar,
ik leef hier in het donker,
durf me niet laten zien,
nooit kom ik in het volle licht,
komt U een keer bij mij misschien?
Ik ben zo bang voor al die ruwe mensen
die plukken in het wilde weg
en met hun ladders langs mij schuren,
geen blik mij waardig keurend
vernielen ze de heg.
Ik wil zo graag meer vruchten dragen
maar er komt geen landman langs
die naar mijn bladerdak komt kijken,
ik heb geen schijn van kans.
Ze lopen allen mij voorbij,
begerig zijn hun ogen
gericht op vruchten in het licht,
naar mij wordt niet gebogen.
O goede Landman,
bent U daar?
U hebt mij niet gemeden,
wat voelt dat fijn, ik zie Uw hand,
hebt U zich niet gesneden?
Stille Landman, hoorde U mij?
Ik heb voor ‘t eerst gebeden!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Coby Poelman - DuisterwinkelActief sinds: 28-03-2014Informatie bij het gedicht:
Uit de bundel "Geloofsvreugde" Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het onopvallend vruchtje’ van Coby Poelman - Duisterwinkel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Christelijke gedichten
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Maak mij immuun
- Bede voor het Koningshuis
- Afgebroken tenten
- Afscheidsbede
- Als ik mijn ogen sluit.
- Levende boom