INLOGGEN
«»

Om de dood te versieren

 breek sterren
 uit gods firmament
 doof koude vuren
 in bakken cement
 verhard ze in tijd
 in het zwart van de gaten
 zoekt de hemel zich kwijt

 splijt de maan in
 haar laatste kwartieren
 dan is er geen licht
 om de dood te versieren
 geel is de schaduw
 het duister legt af
 in de kou van het graf

 dan knekelt verstand
 in het botsen van botten
 emoties als pezen
 die moeten verrotten
 zo taai is gevoel
 een kop zonder smoel
 zal nooit meer iets smaken

 ik ben niet te raken
 zonder hemel en hel
 een koud wit geraamte
 zonder tuigen en vel
 ze vullen mijn zachtheid
 met manipuleer bieden mij
 god die ik blind accepteer

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

03/03/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Om de dood te versieren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.