Jij weer op je rug

wil melker

 de wolkenbank hangt verte
 omdat blauw dichtbij wil zijn
 wind jaagt op de randen
 speelt kleur met allerhande
 laat wolken verwaaien zo
 dat de zon zijn boog kan draaien

 we liepen uit het paradijs
 de lach nog op je lippen
 jij liet mij de appel slikken
 die de slang bevolen had
 ik at met jou de hoogmoed
 die van hem gestolen was

 het bleek een gif toen
 doodslag volgde en wij
 het paradijs niet meer bevolkten
 ik was je kwijt rib uit eigen lijf
 beladen met een erfschuld
 werden wij niet meer geduld

 ik wil de hemel terug
 niet staand en jij weer op je rug
 maar als gelijken elkaar weer
 in de ogen kijken de bijbel is nog
 niet verwoord op de wolkenbank
 gezeten gaat god misschien akkoord