Jij weer op je rug
de wolkenbank hangt verte
omdat blauw dichtbij wil zijn
wind jaagt op de randen
speelt kleur met allerhande
laat wolken verwaaien zo
dat de zon zijn boog kan draaien
we liepen uit het paradijs
de lach nog op je lippen
jij liet mij de appel slikken
die de slang bevolen had
ik at met jou de hoogmoed
die van hem gestolen was
het bleek een gif toen
doodslag volgde en wij
het paradijs niet meer bevolkten
ik was je kwijt rib uit eigen lijf
beladen met een erfschuld
werden wij niet meer geduld
ik wil de hemel terug
niet staand en jij weer op je rug
maar als gelijken elkaar weer
in de ogen kijken de bijbel is nog
niet verwoord op de wolkenbank
gezeten gaat god misschien akkoord
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
29/11/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Jij weer op je rug’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.