Het touw met lussen

wil melker

 breek de takken
 een voor een
 weet dat de boom
 gaat komen

 het is een droom
 maar voor de zekerheid
 heb ik het touw met
 lussen meegenomen

 zie de graven
 langs de weg
 geblakerd door de zon
 de tijd trekt kruisen krom

 vergeten zijn de
 woorden uit het hart
 ontbonden is het vlees
 gedachten zijn ontward

 hang ik de leegte op
 die komen gaat
 als ik dit warme
 lichaam nu verlaat

 of strop ik
 in een laatste snik
 vergiffenis en spijt
 voor komende afwezigheid