Het licht van glas in lood

wil melker

 de klok slaat zonde
 draait de waarheid dol
 wie heeft haar opgewonden
 maakt de hel zo vol

 heiligen verpozen zich
 in het licht van glas in lood
 ze staan al jaren op pilaren
 betreuren eeuwenlang hun dood

 zondaars kennen geen genade
 woekeren laag bij de grond
 zij belijden steels en schuchter
 hun onschuld met de mond

 ze hebben lak aan regels
 doen alles tegendraads
 ze willen macht en pegels
 plegen daarvoor zelfs verraad

 onkruid bloeit als nooit tevoren
 verstikt het groene in de wei
 zijn we als zijn oogst geboren
 is onze keuze nog wel vrij