Een vleugje lijkengeur
ze kloppen
op mijn deur
treden binnen
als ongeziene gast
wat blijft
is koude tocht
met vaag een
vleugje lijkengeur
ze schuiven
door de muren
kijken me vanuit
de spiegels aan
het is geen gluren
maar hun verschijning
kent niet de beperking
van het aards bestaan
ze vervluchtigen
mijn woorden verzuchten u
het tijdelijk te stoppen
en voor eeuwig mee te gaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een vleugje lijkengeur’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.