De zonde van vannacht

wil melker

 dromen en steeds kijken
 naar het statig groen
 van eiken op de cour

 de rust van studiezaal
 voor het gezamenlijke eten
 momenten om niet te vergeten

 de avonden werden gerekt
 na het gebed in de kapel
 ging ieder naar zijn chambrette

 dan kwam de angst
 in passen surveilleren de hand
 aan het gordijn het stil proberen

 de fluisterstem die
 over hemel sprak als je
 de zonde van vannacht vergat

 iedere dag het nieuwe
 hopen dat een ander
 eindelijk de wacht zou lopen

 een geschonden jeugd
 gediplomeerd met kerkelijk wantrouwen
 kun je zo ooit nog van jezelf houden