Stilte lijkt de spijs
liep de heuvel af
naar een dorpje
in het dal
een kerk
en wat huizen
de toren in verval
geen mens te zien
onder het groene
loof van de platanen
een deur staat aan
ik zie het leven gaan
en treed naar binnen
zet me neer als gast
ik werd verwacht
de maaltijd gaat beginnen
stilte lijkt de spijs
naast brood en vis
gebroken door gefluister
de gastheer kijkt me bij
het afscheid aan het aura
rond zijn hoofd is me niet ontgaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stilte lijkt de spijs’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.