«»
gedenderd in vaak blinde paniek
Zelf voel ik me steeds onbehaaglijker; dit alles
dat 'corona' opriep
Meestentijds niet eens zo slecht bedoeld,
jouw gevoelens niet zozeer opmerkend
Een rotopmerking ligt op mijn lippen; je zou
hen a la minute willen laten stikken.....
Corona maakt iedereen angstig tot paniekerig
aan toe en dat besef je ook wel
Grenzen vervagen onwillekeurig, vrijwel niemand
is nog zichzelf... Helpen? Spelregels veranderen
zomaar steeds in een te wreed spel.
Dakoyria, 2020.
Grenzen vervagen onwillekeurig
Dwars over mijn grenzen heen wordt ergedenderd in vaak blinde paniek
Zelf voel ik me steeds onbehaaglijker; dit alles
dat 'corona' opriep
Meestentijds niet eens zo slecht bedoeld,
jouw gevoelens niet zozeer opmerkend
Een rotopmerking ligt op mijn lippen; je zou
hen a la minute willen laten stikken.....
Corona maakt iedereen angstig tot paniekerig
aan toe en dat besef je ook wel
Grenzen vervagen onwillekeurig, vrijwel niemand
is nog zichzelf... Helpen? Spelregels veranderen
zomaar steeds in een te wreed spel.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Grenzen vervagen onwillekeurig’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.