INLOGGEN
«»

Grenzen vervagen onwillekeurig

Dwars over mijn grenzen heen wordt er
gedenderd in vaak blinde paniek
Zelf voel ik me steeds onbehaaglijker; dit alles
dat 'corona' opriep

Meestentijds niet eens zo slecht bedoeld,
jouw gevoelens niet zozeer opmerkend
Een rotopmerking ligt op mijn lippen; je zou
hen a la minute willen laten stikken.....

Corona maakt iedereen angstig tot paniekerig
aan toe en dat besef je ook wel
Grenzen vervagen onwillekeurig, vrijwel niemand
is nog zichzelf... Helpen? Spelregels veranderen
zomaar steeds in een te wreed spel.

Dakoyria, 2020.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Grenzen vervagen onwillekeurig’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.