INLOGGEN
«»

VREDIG

In een
verzengende
hitte.
Stond midden
in het
polderland,
een oer oude
wilg,
aan de
waterkant.

Zachtjes
gleed ik
tegen de
stam aan,
lag languit
en keek omhoog,
vanuit haar
kroon
bewogen
de blaadjes,
mij een koelte
tegemoet.

Liet héél
even
dankbaar
Mijn hand
strelend,
over haar
gebarsten stam
gaan.

Zo oud
en dan zo
VREDIG.

Er viel
een stille
traan..........

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Renate Boers
Actief sinds: 03-04-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VREDIG’ van Renate Boers zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.