Dobberen

Shawn Vriendjes

Tussen zeggen en spreken
ligt een zee
van onuitgesproken woorden,
van een grootse massa taal.
Of je nou duikt of dobbert
je deinst mee op de golfslag.

Dat geweld aan het oppervlak,
noem ze verhalen,
sleuren je mee
het trekt en duwt.

Maar soms in stille wateren
dobber ik stil en vrijelijk
vraag me af
waarheen; waartoe golft het
en dobber ik?

Pas dan voel ik het ruizen van rivieren,
het trekken van de maan,
het duwen van de stromen.
Zonder ergens uit te komen
het eeuwig verhuizen zonder te gaan;
te blijven staan.

De wind trekt aan en wolken pakken samen,
kalm dobber ik op het nieuwe geweld,
de verse golfslag.
Maar het beangstigd niet meer.

Tussen zeggen en spreken ligt een zee
en daaronder schuilt de diepgang,
daaronder spreekt de taal
de reden van het verhaal.