Onzichtbare wind

Gertjan van der Kraan

Onzichtbare wind

De takken in de grote boom wuiven me toe
Bewogen als door een onzichtbare hand
Van de onzichtbare milde voorjaarswind
In hun zwaaien bewegen zij de blaadjes
Als hartjes verbonden aan de levenstak
Met elk hun eigen vorm, kleur en levenstijd
In hun tijd van groeien, bloeien en verzinken
Tot de dag dat hun blad, jong of oud, zal vallen
En men het eens zo groene blad niet herinnert
De milde wind verfrist mijn geest en denken
Langzaam zie ik een beeld verschijnen
Zijn wij mensen niet net als de blaadjes
Die van groeien, bloeien en verzinken weten
Bewogen door de geest van deze tijd
Met ieder hun eigen vorm, kleur en tijd
En die eenmaal ook worden geconfronteerd
Met hun levenseinde in de aarde.
Maar als we geënt zijn in De Levenstak
Krijgen we de juiste levenssappen
En de Geest wil ons iedere dag leiden
Als een onzichtbare zachte wind
Met ons hart als fris blad op de levensweg
En als ons blad eenmaal valt als zaadje
In de juiste voedingsbodem bij de wortel
Van De Levensboom zullen wij weer groeien
In altijd grazige weiden met groene bomen
En zullen wij eeuwig wuiven in De Zonneschijn
Tot lof en eer van onze Schepper