INLOGGEN
«»

Zeer

Zeer

Trillend en liggend op de weg
En sijpelend naar midden aarde

Rust in je hoofd vermeerderd
Met een lijn van pijn door je rug naar beneden

Onmacht loopt rennend van me weg
Excuses komen na een lang pad van onzekerheid

Achterhoofden lopen door de opgehangen slingers
Bereikbaarheid verdwijnt door die drukte

Als een ijs – speer je raakt
Smelten je gedachtes door warme pijn

Trap naar boven of beneden
Geeft aan welke enkel verpauperd

Hulpmiddelen moeten de toekomst wit houden
Lopen wordt iets wat nooit meer vlekkeloos kan

Ze weten niet wat ze doen
Maar hun cellen blijven ademen

Medicijnen willen je helpen
Om je wezen te laten bloeien tot pijndom

O2 is meer dan een arena
De dames willen niet naar elkaar luisteren

Met wat voor reden zou ze hier overheen willen komen
De balustrade vangt de schaduw op, omdat hij niet anders weet



Henk Rozie

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-11-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Henk Rozie
Actief sinds: 26-11-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zeer’ van Henk Rozie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.