Kinderogen

Gertjan van der Kraan

Kinderogen

Twee heldere kleine lichtjes
Flonkerend in de gezichtjes
Van de meeste kleine kinderen
Die nog zonder verhinderen
De wereld in kunnen schijnen
Omdat in veel landen die kleinen
Gelukkig nog niet worden gestoord
Door ontploffingen die zijn gehoord
Of in door, honger getroffen landen
Waar ze met uitgestrekte handen
Smeken om hulp en om wat eten
Waardoor ze even kunnen vergeten
De honger en angst die hen omringt
Die hun vertrouwen steeds verdringt
Om als kind ontspannen te spelen
Doordat ze eten moeten stelen
En wij met kaas en ons glaasje wijn
Maken die beelden ons nog wel klein
Raken we zelfs nog wel bewogen
Van die doffe en lege kinderogen
Die ons via de media aankijken
Of laten we dan nog niets blijken