Dromedaris

Door: RoBa

Melancholisch dromt de dromedaris
met zijn familie om de oase,
en vertelt, alsof alleen dat waar is,
en in uiterste extase,
over tijden waarin groen,
in verschillende nuances,
aanwezig waren met klaroen,
als bij duizenden seances.

Nu rest, als overblijfsel van de mythe,
als blijk van al het onttakte,
slechts het onderdeel van de rite;
een opoffering aan de oppervlakte.