zwervers

Geert Messelis

vermurwd,
zacht eitje
tegen een een muur gelopen
het waarom is lang vervlogen
ze hebben het allemaal verzopen

ze zitten onder scherven
getekend door het leven
ze zijn scherf van zichzelf
de straat kent geen genade
geen leven misschien net overleven
hun leven is ontwijken
van de slagen van het lot

's winters kunnen ze nu warm overnachten
vooruitgang staat voor niets
maar nu is de deur weer in het slot
dag, tot komende winter

nacht en dag jezelf bewaken
onder onderaan de ladder
van de stedelijke jungle
word je doodgetrapt
zomaar, voor de grap

en één keer om het jaar
wordt er een dienst gehouden
( gezagsdragers in het licht vol flitsen )
voor de gesneuvelden
voor zij van wie "men" weet
dat ze er niet meer zijn