Ongebonden aan elkaar verbonden

Steven Velthuis

Elk ander ging zijn eigen pad
Maar raakte op den duur verdwaald
Alleen zij vielen in geen gat
Alleen zij hadden niet gefaald

Verdeeld over de planeten
Met allen dezelfde taak
Werden twee geliefdes vergeten
En op den duur de zoektocht gestaakt

Beiden op een voetstuk
Voor allen in het oog geplaatst
Symboliseren zij het fenomeen
Waar de mens ooit door ontwaakt

Ongebonden aan elkaar verbonden
Blijkt de Aarde ondergeschikt
Aan de liefde die de twee hebben gevonden
en verstopt zich voor het licht

Maar de twee geven zoveel licht
Dat de Aarde voelt en ziet
Dat zijn belangen niet volstaan
aan hetgeen wat het tweetal aan elkaar bied

De tijd staat nooit stil
En de liefde scheen alsmaar door
Geworpen aan hun genoegen
Gaf De aarde eindelijk gehoor

Want de kracht nam per moment toe
Er zat niets anders op
Voor Aarde zich te ontdoen
Voordat het te laat is, en hij stopt

Hij stopt zich in de diepte
En maakt zichzelf onzichtbaar
Voor die voortdurende liefde
tussen hem en tussen haar

In eenzaamheid gevangen
Verliest de aarde zijn grip
Op zijn hevige verlangen
En kwijnt weg in onbegrip

Hij begint zich af te vragen
Zij schijnen, ik niet
Hij begint zich zorgen te maken
Waardoor de Aarde van zijn taak afziet

Waarom zit hij gevangen
Tussen twee schijnende schoonheden
Waarom zou hij nog leven
Onder deze omstandigheden

Zijn doel was iets te vinden
Iets te kneden en te laten groeien
Hij kiest ervoor zich het leven te ontnemen
En zijn levenslust te laten vloeien

Zijn geest vloeit rijkelijk
In de aderen van onze planeet
Tot niets van hem overblijft
En ook niemand hem meer vergeet

Want Ondanks het eenzame bestaan
Offert de Aarde zijn liefde aan de mens
Hij heeft alles afgestaan
Dat alles voor de liefdeswens

Zo broeide het steeds verder
Langzaamaan en gestaag
Door twee sterren en de Aarde gegeven
Liefde en een ziel, laag voor laag

In de sterren staat het geschreven
Zoals een pen niet schrijven kan
Zo is Betekenis gegeven
Aan elke vrouw en elke man

het heeft ons leven gegeven
Op een voorheen eenzame ster
Door de Aarde en zijn kloosterleven
En twee geliefdes. Dusver

De liefde is nog steeds te vinden
Voor eeuwig banen zij een weg
Met de aarde in hen midden
Gaven zij onze aanleg

Om op zoek te gaan naar de ander
Ook al lijkt de ander mijlenver
De liefde moet nooit opgegeven worden
Schijn, en val, als een ster