Genezende zalf

Paul Duyvesteyn

Op tafel staat hij, wit en romig,
het geheim van mijn huid, rafelig en schilferig
Het potje wacht tot hij wordt aangeraakt,
en een losgedraaid deksel zijn geheim verraadt

Met mijn vingers streel ik de buitenkant,
bang het te beschadigen
Ik ruik zijn indringende geur, lavendel en rozemarijn
Ik strijk een vleugje voorzichtig over mijn huid,
voel de warmte tot diep in mijn botten

Terwijl alles om me heen in een waas verdwijnt,
ervaar ik de genezende kracht,
die als een liefdespijl door mijn lichaam raast,
en de adem van de stilte die mij overvalt