Silent Pain.

Evert Smit

Het is je overvallen, als een dief in de nacht. De angst van binnen, is niet te beschrijven, en voel jij alleen.
Dierbare staan je bij, maar jij geheel alleen, moet die weg bewandelen.
Een angstige donkere weg, en o zo eenzaam. De diepe angst van binnen, die jij alleen voelt. De zon schijnt buiten, en de vogels fluiten, maar jij hoort ze niet. De grond verdwijnt soms onder je voeten, maar je blijft sterk! Het leven is niet altijd eerlijk, het geeft je liefde, pijn en verdriet.
Nooit zal het meer het zelfde zijn!
Maar het licht verschijnt na lange maanden, aan het einde van die angstige donkere weg.
De dagelijkse angst verdwijnt, maar o zo langzaam.
Innerlijke rust in je zelf, maakt je sterk als wuivend riet in een storm. Na iedere storm in het leven, gaat meestal de zon weer schijnen. Jij bent sterk geworden, en je hoort de vogels weer fluiten.
Intenser ga je genieten van ieder moment, dag en jaar van het leven. Oud worden met je dierbaren, is een Gods geschenk, dat wens ik een ieder toe!
Evert Smit