Het lichtje
De donkerheid zet in
De laatste zonnestraal verlicht
een regendruppel die kek onder een bloem hangt
Ergens duikt een gedachte op
ik verlicht je weg
vergeet je verdriet
vertrouw op mij
ik ben je licht
ik begeleid je vanuit het donker
welk nu in je hart heerst
als een onverdraaglijk en vernietigend onweer
naar de plek
waar de zon je hart verwarmt
en je waar weer gelukkig mag zijn
Kan het verdriet en de onrust in mij een plek vinden?
Zou het echt waar zijn?
Ik blijf kijken naar de druppel
hij lijkt voor eeuwig versmolten met de mooie bloem
De laatste zonnestraal verdwijnt
Even ben ik bang
tot ik zie dat ook het maanlicht
de druppel met zijn stralen omarmt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Britta Nijhuis (Actief sinds: 12-03-2014)
Informatie bij het gedicht
ik zag de druppel en toen kwam dit in mij op, een troost voor mijn verdriet
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het lichtje’ van Britta Nijhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.