Denk aan jezelf

wil melker

 je had handen te over
 stuurde de tijd maar je lijf
 brandde op in die uurtjes

 lachte om zwakheid
 verachtte gezeur bij jou was
 de deur voor niemand gesloten

 vannacht is die cirkel
 doorbroken in pijn je lijf
 wilde jou niet meer zijn

 je had het roepen gehoord
 de klachten verstaan maar
 de zorgen als last afgedaan

 want jij was toch sterker
 had humor en gein jij wist ook
 hoe alles in perfectie moest zijn

 je hebt nu de einden gezien
 de wanhoop is niet te beschrijven
 in rafels die dan overblijven

 kom neem mijn hand
 rust uit en lach naar vandaag
 denk aan jezelf is wat ik je vraag