Schoenen
Iedereen loopt in z'n laatste schoenen
Hoe kan ik haar die handschoen toewerpen
en haar deze laten opnemen
Soms loopt ze over de hoge schoenen,
Dan zakt het moed haar in de schoenen
Met lood in m'n schoenen wat ik aan zal treffen
Want het blijft een katje die je zonder handschoen niet aan kunt pakken
Hoe vaak hebben we onder schoenzolen moeten schrijven
Beseffend dat we al veel te lang over de hoge schoenen gaan
Pas ik de schoen of trek ik hem aan
Maar mijn kinderen lopen toch ook barrevoets!
Ik wil niet in jouw schoenen staan.
Niet weten wanneer de schoen werkelijk wringt
of dat een nat voetje moet worden gemaskeerd.
Ik kan jou alleen, zo af en toe,
gist in je schoenen strooien.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Moeder en Verslaafd (Actief sinds: 01-12-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Schoenen ’ van Moeder en Verslaafd zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.