INLOGGEN
«»

Stilte

Stilte,
Iets dat ik zolang als ik leef beaam.
Zoals 's avonds in bed, liggend in het absolute niks
denken over alles, tot ik moet gaan
en verzonken in mijn eigen gedachten in slaap val

Stilte,
Iets dat ik opeens niet meer heb.
geen stille avonden in bed, nu alleen nog een stoorzender.
Muziek is nooit meer hetzelfde, alsof het distortion pedaal altijd aan is.
Moeite doen om te converseren terwijl je brein het stemgeluid mixt met zijn eigen alarm.
Alsof je brein schreeuwt,
totdat jij gaat schreeuwen.

Stilte,
Iets dat ik zolang ik leef niet meer ga ervaren.
De slak in mijn oor met gebroken haren.
Hoe streef ik stilte?
Hoe kan ik zorgen dat mijn brein dit niet meer doet?
Zoals ik als levenloze zoutzak in elkaar zak in de hoek van de kamer.
Hoe het behang begint te huilen in een donker rode kleur.
Of ik dit wil bewandelen, dit pad naar eeuwige stilte
is het ‘t waard, al het rouw en gemis.

Ik weet het niet,
maar ik wel iets meer.

Stilte,
Heeft voor mij nu een heel andere betekenis.


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-05-2023

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ronkert
Actief sinds: 23-05-2023Informatie bij het gedicht:

dit heb ik geschreven nadat er bij mij chronische tinnitus is geconstateerd, bij tinnitus ervaar je een constante piep of ruis in je oor die nooit meer weg gaat. ik ben pas 17 jaar oud dus dit gaat een grote impact hebben op mijn leven dit is het eerste gedicht dat ik ooit heb geschreven Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stilte’ van Ronkert zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.