Niet durven houden..

Visnagels

Gun mij geluk in de staarten.
Ik zal ermee kwispelen.

Het doet me pijn om geen geluk te vinden in mijn verlies.
Ik wou houden, maar ik stootte weg.

Was ik egoïstisch in mijn dromen?
Was ik te hard tegenover de realiteit?
Zeg me mijn redenen, ik wil het kwijt.

Hoe moet ik door..
Hoe moet ik door als alleen opgehangen ogen naar me kijken.
Ze kijken omhoog, maar ik naar beneden.
Een ontmoeting waar ik nooit op hoopte.

Ik ben laf, dat durf ik nu wel te zeggen.
Want na alles, durf ik niet van u te houden.
U bent weg en verdwenen.
Daar kan ik amper nog mee leven.

Afstoten is mijn oplossing,
maar het is altijd eerder een oorzaak geweest.
Moet ik u loslaten?
Wilt u die daad van mij?

Vertel het me,
Ik zal doen.. Zolang u toch maar van mij houdt.
Dan hoef ik het niet terug te doen.

Want ik ben egoïstisch om te kunnen kwispelen.
U zal het laten kwispelen..
En ik? Ik ga niks terug doen.
Zo zit mijn leven van houden in elkaar.
Rust zacht.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 06-02-2023

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Visnagels (Actief sinds: 06-02-2023)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Niet durven houden..’ van Visnagels zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.