groot

Eduard de Goede

Alles lijkt groot als je bang bent
Je ademt meer in dan verdwijnt
Het licht is te licht en doet knijpen
Alles wat groot lijkt doet pijn

M'n nieuwe gedrag voelt onwennig herken ik
Als stapjes al naakt in de wereld
De buitenkant voelt tintel als suiker
En ik, wie ben ik, wie ben ik

Ik blijf ook maar steeds weer verzitten
Ik roep om het hardst dat ik niet harder kan
En moe ook m'n wonden steeds likken
Ik voel, zo is het, dit is het dan

Als reisgenoot van m'n eigen verleden
Rijdt ik zachtjes de toekomst weer in
Met teugels een woest dier bereden
Ontvang ik rustig een bloednieuw begin