Nummer 1
Hoe treurig kijk je terug. Het verleden hangt en wurgt, troebel blijkt je blik en trekt aan je benen terwijl je zwemt voor de flarden weggespoelt leven. De diepte roept en wenkt nog heel even.
Verfrissend is de duik, ook al landde je toch echt op je rug mijn beste. De verte riep en lonkte met een loensend oog, ik bevond mij niet eens op de helft en alles jeukte, zou het dan toch water achter mijn trommelvliezen wezen?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-10-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Rudyard (Actief sinds: 14-10-2021)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nummer 1’ van Rudyard zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.