INLOGGEN
«»

De enige reden

Jij, ja jij bent mijn enige reden, mijn reden waarom ik s’ ochtends wakker word, mijn reden waarom ik elke dag weer en weer mijn best doe om mijn beste zelf te zijn.
Voor jou lach ik door mijn pijn heen, maakt niet uit wat er gebeurd maakt niet uit hoeveel pijn ik door sta, want ik weet dat ik jou altijd bij me zal hebben. Jij gaf mij inspiratie om mezelf beter te verzorgen jij gaf mij de kracht om mezelf te verbeteren, en van mezelf te houden. Ik zag jou stralen en jij lichte mijn wereld na al dat lijden op.
Wat wij hebben is speciaal, ik zou dat nooit willen kwijtraken, daarom bescherm ik door de mijn echte gevoelens ver weg te drukken. En maar door bijten en maar negeren. Elke dag weer huilend in bed zo veel dingen die ik je wil vertellen maar nooit zou kunnen, want die angst in mijn hoofd van jou kwijtraken is te sterk. Pijn van mijn hoofd van mijn gedachtes die overspoelen met haat en verdriet al mijn pijn is gewoon te veel. Ik beschadig mezelf als straf voor het zwak zijn, dat ik de pijn niet kan handelen. Te veel om elke keer weer en weer weg te drukken, ik zweer het ik wil vertellen wat ik echt voel maar ik het onze band niet riskeren. Totdat jij mij een teken gaf, een teken dat jij misschien wel hetzelfde als ik zou voelen. Ik zag een kans, een kans om op te luchten en om al mijn duisternis aan je te vertellen met de kans dat je het zou begrijpen en het miss ook zelf zou voelen.
Is dit het risico wel waard? Met de kans dat mijn enige reden waarom ik hier ben kan verliezen?
Ik hou zo veel van je.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-06-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Lonelywriter
Actief sinds: 15-05-2021Informatie bij het gedicht:

- Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De enige reden’ van Lonelywriter zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.