eenzaamheid tijdens corona2

JACK MULDER

Ik kijk nu even naar buiten
door de licht beslagen ruiten
en vergelijk de neergevallen regen
met de corona, het wordt ons zo gegeven.
Allebei zijn ze niet juist te voorspellen
en we kunnen ook niet de dagen aftellen
dat er aan allebei een einde komt.
Alleen maar wachten tot het is verstomd
het gaat nu wel heel lang duren,
ik vraag me af of ze ons wel de goede kant opsturen.
Niemand weet het juiste antwoord.
Er is niet veel wat ons nog bekoord
wachten, wachten en nog eens wachten,
niemand kan het leed wat verzachten.
Helaas moeten wij zo verder gaan
en ook willen wij elkaar niet meer juist verstaan.
Want er zijn zoveel dingen die niet goed gaan
haal ons uit deze waan,
en breng ons terug tot datgene wat wij willen,
wij willen vrede en geen ziektebeeld meer
want Ooh dat doet bij velen zo zeer.
En toch mensen, blijf positieve tijd uitstralen,
want echt, dan zullen wij de eindstreep halen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 05-05-2021

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

JACK MULDER (Actief sinds: 22-02-2021)

Informatie bij het gedicht

WEER EEN WEKELIJKSE BIJDRAGE VOOR DE OUDEREN

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘eenzaamheid tijdens corona2’ van JACK MULDER zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.