eenzaamheid tijdens corona
Heel langzaam komen wij weer op krachten,
maar wat kunnen wij nog verwachten
de hel of hemel op aarde
wat is straks toch nog de waarde
wij willen zo graag blijven leven
volhouden was toch altijd ons streven
bloemen komen toch ook steeds weer op
wij zitten toch niet altijd in het slop
de langste tijd is nu toch wel geweest
helaas dan vieren wij geen feest
want het heeft wel het een en ander gekost
wij zijn dan aardig ontbost
maar onze ruggengraat heeft ons gered
en als bloemen krijgen wij steeds weer nieuw leven
strijden tegen het virus is dat niet ons streven
probeer de zin van het leven weer te zien komen
dan gaat het bloed inde aderen weer stromen
ga naar buiten ruik de natuur
dan wordt het leven weer heel puur
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
JACK MULDER (Actief sinds: 22-02-2021)
Informatie bij het gedicht
STYEUN AAN OUDEREN
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘eenzaamheid tijdens corona’ van JACK MULDER zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.