Verdwaald
VerdwaaldNog steeds rondwarend
Niets of niemand sparend
Gaat hij voortvarend
Onzichtbaar schrikbarend
Kijkend, turend en starend
Om steeds maar weer
Dagelijks, keer op keer
Schijnbaar zonder verweer
Dagelijks steeds meer
Te verblinden in de sfeer
Van angst, rouw en verdriet
En men beseft daarbij niet
Dat dit geen houvast biedt
Omdat men dan niet ziet
Dat het virus wortel schiet
In de bodem van hun bestaan
En zo het virus toe te staan
Zijn gang bij ons te gaan
Maar zo heeft het ruim baan
Dat het in de waan
Van alle dag zijn victorie kraait
Die steeds verder oplaait
En zo om zich heen graait
Omdat men om regels heen draait
En men zo nog meer ellende zaait
Houdt elkaar vast en sta sterk
Want door gezamenlijk werk
In samenleving en in kerk
Stellen we paal en perk
Zodat je op een dag bemerk
Het virus heeft geen kracht
Eindelijk is weg de macht
De voortdurende klacht
Is na lange tijd verzacht
Omdat verlossing is gebracht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 14-01-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Gertjan van der KraanActief sinds: 31-10-2014 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verdwaald’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Angst
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|