INLOGGEN
«»

Beddingen van rust


beddingen van rust


zag je armen
wanhopig zwaaien
vingers vertwijfeld
graaien naar het
laatste stukje houvast
van het leven dat jij nu
niet meer in handen had

waar ooit
je dansante passen en
lach synchroniseerden
tot innemend zijn
brak nu dat beeld tot
de scherpste scherven
in diep gevoelde pijn

je schimde naar
het verdwijnpunt
van de werkelijkheid
ving vage blikken
van latente zieken in
karakteristieken ook hun
normen en waarden kwijt

je gleed niet af
maar heden had
geen toekomst meer
gebeden begeleidden
je nu naar beddingen
van rust waar alle
oorlogen zijn gesust


wil melker
19/06/2020
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-06-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Beddingen van rust’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.