INLOGGEN
«»

Bergen

Hoge bergen en lage bergen.
Bergen beklimmen vind ik eng.
Ik ben bang om te vallen.
Straks val ik en durf ik geen kant meer op.
Ik heb hoogtevrees dus blijf ik het liefst op de grond.
Veilig, geen grote sprongen.
Ik ben bang om te springen en dat ik dan heel diep val.
Bang om alles kwijt te raken.

Ik voel het.
Ik voel dat ik moet groeien.
Ik knap bijna uit mijn velletje.
Om te kunnen groeien moet ik klimmen en misschien zelfs wel een keer springen,
Helemaal alleen, in mijn eentje.
'Bang zijn is niet erg' fluister ik. 'Stap voor stap'.
Stilstaan is achteruitgang, klimmen is vooruitgang.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-03-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vera
Actief sinds: 13-03-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bergen’ van Vera zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.