«»
Tot hij langs loopt
Ongewis van haar blik
Vanuit de schaduw
Ze gromt zacht terwijl kwijl glimt
Onhoorbaar maar voelbaar
Hij speurt angstig in het zwart
En voelt het in zijn diepste
Het laatste uur geslagen
Daar sprint ze in het licht
Zet haar tanden knarsend
Alsmaar dieper in zijn rug
De prooi geslagen
Siddert in zwak protest
Om zich dan over te geven
In haar gulzigheid
Haar diepste drang
Tot overleven
Geeft haar kracht
En het recht te bestaan
Roofdier
In het donker loert zeTot hij langs loopt
Ongewis van haar blik
Vanuit de schaduw
Ze gromt zacht terwijl kwijl glimt
Onhoorbaar maar voelbaar
Hij speurt angstig in het zwart
En voelt het in zijn diepste
Het laatste uur geslagen
Daar sprint ze in het licht
Zet haar tanden knarsend
Alsmaar dieper in zijn rug
De prooi geslagen
Siddert in zwak protest
Om zich dan over te geven
In haar gulzigheid
Haar diepste drang
Tot overleven
Geeft haar kracht
En het recht te bestaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Wichard de KrijgerActief sinds: 04-02-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Roofdier ’ van Wichard de Krijger zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.