Mijn laatste snik
mijn laatste snik
het is de alleen zijn pijn
die nachts uit schaduw
zijn tanden krijgt
vol venijn aan
zekerheden vreet
als ik zweet van angst
zelfs licht kan niet
verdrijven wat uit donker
naar me toe komt schuiven
een radeloze schreeuw
kan ik totaal verlamd
nog panisch uiten
voor ik wakker schrik
gedesoriënteerd dacht bezig
te zijn aan mijn laatste snik
met bonkend hart wacht ik
de dag maar af want het is fijn
om weer onder de mensen te zijn
wil melker
19/06/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-06-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn laatste snik’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.