INLOGGEN
«»

de zwerf

we rijden over eindeloze droge vlaktes
op stokoude magere rosinantes
wie ziet denkt geesten die ronddolen
maar dan blikkeren geweren en pistolen
we zijn de overlevers
van paardendieven
met karavanen paarden
die paarden zijn gedroogd tot repen
het land had dorst
maar wij, wij leefden er op los
bezatten ons aan wijn uit leren zakken
de wind waait stof
als brak water
uit bittere oceanen
we reiken naar de avond
de koelte van de nacht
de wind valt dood
geritsel van een stap op dode blaren
de duivel van de vlakte, zwart gekleed
met de grijns van tanden
uit dodenmaskers
laat ons gaan schuilen voor de nacht
in dat hol dat ooit een hoeve was
we horen water in diepe kelders
drenken de paarden
eten repen vlees
komt hij vannacht nader
de duivel met zijn sardonisch
vroeger of later

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-05-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016Informatie bij het gedicht:

Dit gedicht gaat in de eerste plaats over leven, sterven en angst. Inspiratie vond ik in "Diepe wildernis de Wegen" een roman van de Braziliaanse auteur Rosa. Neem een kijkje op google en lees die dikke turf het is spannende top literatuur. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de zwerf’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.