Dromen van demonen

Jose van Rosmalen

In de nacht als ik wil slapen
Ik al mijn woorden ontwapen
spoken beelden als huilende honden
die mij treffen in oude wonden

De wilde gedachtestromen
doorspekken mijn dromen
tot de wekker van het ongeduld
nog geen verlangen heeft vervuld

Als de sterren naar je staren
van die verre duistere jaren
dan strengelen beelden zich ineen
worden veertjes een harde steen

Zo draag je de nacht met je mee
in de wind, de zon, aan zee
toch zoek je steeds het zachte licht
dat de schaduwen weer verlicht