«»
Ik al mijn woorden ontwapen
spoken beelden als huilende honden
die mij treffen in oude wonden
De wilde gedachtestromen
doorspekken mijn dromen
tot de wekker van het ongeduld
nog geen verlangen heeft vervuld
Als de sterren naar je staren
van die verre duistere jaren
dan strengelen beelden zich ineen
worden veertjes een harde steen
Zo draag je de nacht met je mee
in de wind, de zon, aan zee
toch zoek je steeds het zachte licht
dat de schaduwen weer verlicht
Dromen van demonen
In de nacht als ik wil slapenIk al mijn woorden ontwapen
spoken beelden als huilende honden
die mij treffen in oude wonden
De wilde gedachtestromen
doorspekken mijn dromen
tot de wekker van het ongeduld
nog geen verlangen heeft vervuld
Als de sterren naar je staren
van die verre duistere jaren
dan strengelen beelden zich ineen
worden veertjes een harde steen
Zo draag je de nacht met je mee
in de wind, de zon, aan zee
toch zoek je steeds het zachte licht
dat de schaduwen weer verlicht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Jose van RosmalenActief sinds: 21-11-2014Informatie bij het gedicht:
gedicht over kwetsbaarheid en angst Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dromen van demonen’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.