«»
die je nooit herkent
die bij je binnen sluipt
je merkt het niet
tot het je heeft benomen
van alle helderheid
je dwaalt nachtelijk
overdag
je vindt geen plek meer
om te rusten
te berusten
geen tijd voor niets
zelfs voor het nodige
je lijkt een kalme zee
maar je dijken zijn
gebroken
en alles gulpt
naar binnen
en brengt oeroude
angsten mee
en je kan niets beginnen
er is niemand die weet
dat ene gevoel
dat je te grazen neemt
vloedgolf
de donkere vormdie je nooit herkent
die bij je binnen sluipt
je merkt het niet
tot het je heeft benomen
van alle helderheid
je dwaalt nachtelijk
overdag
je vindt geen plek meer
om te rusten
te berusten
geen tijd voor niets
zelfs voor het nodige
je lijkt een kalme zee
maar je dijken zijn
gebroken
en alles gulpt
naar binnen
en brengt oeroude
angsten mee
en je kan niets beginnen
er is niemand die weet
dat ene gevoel
dat je te grazen neemt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 30-11-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Geert MesselisActief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vloedgolf’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.