vloedgolf

Geert Messelis

de donkere vorm
die je nooit herkent
die bij je binnen sluipt
je merkt het niet
tot het je heeft benomen
van alle helderheid
je dwaalt nachtelijk
overdag
je vindt geen plek meer
om te rusten
te berusten
geen tijd voor niets
zelfs voor het nodige

je lijkt een kalme zee
maar je dijken zijn
gebroken
en alles gulpt
naar binnen
en brengt oeroude
angsten mee
en je kan niets beginnen

er is niemand die weet
dat ene gevoel
dat je te grazen neemt