Vluchtig passeren
vluchtig passeren
ik keek om me heen
raakte steen en cement
maar voelde op dat moment
geen enkele vibratie
zag wolken en zon
in hun herfstig gaan
de wereld vluchtig passeren
alleen ik bleef daar staan
tot een beweging mij riep
in het verstoren van stilte
door een paar ogen met
de soepele gang van geniep
een jagende kat
bracht mij godzijdank
terug naar verbondenheid
met het warme leven
weg was de pijn
van het existentiële
besef totaal verlaten
alleen op de wereld te zijn
wil melker
17/11/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-11-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vluchtig passeren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.