INLOGGEN
«»

De Python




Twee blauwe ogen keken mij verwachtingsvol aan.
in de hoop dat wij in die rol-over zouden gaan
dit was voor mij heel precair
een draaimolen gaat mij al te ver.

Hoe moet je dat nu aan zo`n kind vertellen
zonder haar teleur te stellen
ze wilde zo ontzettend graag
maar ik zat er wel mee in mijn maag.

Haar lipjes begonnen reeds te pruilen
ik wilde niet dat zij ging huilen
ik vermande mij voor deze keer
maar hierna doe ik dit nooit weer.

Zo stonden wij dan in de rij
mijn dochter keek verheugd en blij
maar voor zo`n monsterachtig ding
moet je ook nog in de rij net als bij de Efteling.

Oh was ik toch maar niet gezwicht
voor dat kleine wicht
ik zat er lelijk mee in mijn maag
maar ach zij wilde toch zo graag

Voetje voor voetje kwamen wij naderbij
ruim drie kwartier stonden wij in de rij
van uit dat ding kwam een hels gegil
ik stond hier echt tegen mijn wil.

Na eindelijk een kaartje te hebben gekocht
heb ik schuchter een plaatsje gezocht
voor vier personen was zo`n bak
Mijn dochter zat reeds voor in op haar gemak.

Ik stapte in met een bevend hart
angstig wachtend op de start
nu wilde ik haar feestje niet verstoren
dus mocht zij het bonzen van mijn hart niet horen.

De lichtje flikkerde aan en uit
het angstzweet brak mij uit
later liet ik een ieder weten
mensen dit zal ik nooit vergeten.

het was de nieuwste attractie voor de jeugd
maar Oh als die helse machine nu maar deugt
Zeven balen str.. zou ik schijten
bij de gedachten dat hij mij er uit zou smijten.

Dit hoop ik dit nooit meer mee te maken.
ik aanbad alle goden om over ons te waken
toen gingen we........, eerst langzaam, als een puffend treintje
maar mensen dit was heus geen geintje.

Steeds verder gingen wij omhoog
maar .....toen `t was of de adem uit mijn longen zoog
het karretje stortte zich omlaag
ik werd misselijk in mijn maag.

En toen.... gingen wij over de kop
ik voelde mijn maag in mijn keel als een prop
onder mij zag ik massa`s mensen als mieren
die daar feest waren aan `t vieren.

wij gingen omlaag met een snelheid die ik niet verwoorden kon
ik greep mijn dochter bij d`r capuchon
en trok hier heel hard aan
mijn dochter liep helemaal rood aan.

Bijna had ik mijn eigen kind vermoord.
want ik trok veel te hard aan haar koord
niet dat ik een dergelijk monster ben
maar gewoon uit angst omdat ik dan mij zelve niet meer ken.

Uiteindelijk kwam er een eind aan mijn gegil
het karretje stond toen eindelijk stil
wij gingen toen snel naar huis
mijn dochter blij en ik met een nat kruis.
DdJ.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ De Python’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.