Angstig
Angst te spreken.
Verstopte me achter het gordijn.
Niemand mij daar zag.
Niemand weet dat ik hier zit.
Zolang ik geen geluid maak weet niemand iets.
Het maakte me bang.
Ik luisterde liever.
Op de achtergrond.
Niet in de spotlight waar iedereen me zag.
Schaamte, zo rood als een tomaat aanliep.
Geen idee voor wie of wat ik zo bang was.
De angst om te falen.
De schaamte om de reactie.
Zo kwetsbaar, zo onwetend was.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-01-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Verkruissen (Actief sinds: 08-05-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Angstig ’ van Verkruissen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.