INLOGGEN
«»

De enge boze wereld.



Behoedzaam kom ik uit mijn schulp gekropen
de enge boze wereld in.
Ik was er een wijle in afgedropen,
te blijven had voor mij geen zin.

Angstig en schuchter kijk ik om mij heen,
in deze boze wereld is men zo alleen.
Want het gevaar, dat komt van daar,
waar je het juist niet zou verwachtten.

Daar moet je steeds op achten.
Spreken is zilver maar zwijgen is goud.
Bezie toch de dieren in het woud
zij spreken slechts in gedachten.

Dat Hij de mens heeft leren spreken,
heeft Hij zich daar soms op verkeken?
Is hierdoor de wereld vervult van jaloezie en haat
en maakt daardoor de één de ander kwaad.

En als je dan niet kunt zwijgen
en je laat meesleuren in dat woordenspel
dan is de ander niet meer stil te krijgen
hij springt dan uit zijn vel.

Ik ben hier niet tegen opgewassen,
tegen zoveel hoge tonen en zware bassen
en ik zag ook nergens hulp
dus kroop ik in mijn schulp.

Het spreken heeft Hij ons gegeven
opdat wij met wederzijds begrip
naast elkander zouden leven
maar wij falen steeds door onbegrip.

Door verkeerd gebruik van deze mogelijkheid
leven wij in een wereld vol met strijd
omdat wij vaak te gauw iets zeggen
en daarbij de klemtoon verkeerd leggen.

Want ook een gedicht dat is pas goed
als de dichter het met weinig woorden voed
en daarmee erg veel zegt
daar hij de klemtoon op zijn proza legt

De wereld zelf is niet boos,
anders groeit daar toch geen tulp of roos
dus kruip ik behoedzaam uit mijn schulp
Ik kan de wereld aan, ook zonder hulp
DdJ

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-12-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De enge boze wereld. ’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.