«»
mensen niet kijken,
niets willen horen,
zich opsluiten in het eigen gelijk.
Als mensen oordelen,
zomaar, zonder te weten
hun mening al klaar hebben
omdat je voor hen niet deugt.
Dan snijdt de pijn diep in je hart
je voelt de druk op je schouders,
je torst de last van het verdriet,
de adem stokt in je longen.
Je waadt door schimmige moerassen
ziet de spoken in je dromen,
je weet dat de giftige zwammen
hun werk hebben gedaan.
Je zoekt de lange weg
naar het licht, naar de waarheid
naar het land waar de liefde weer bloeit
waar mensen elkaar weer zien staan.
Gevoel van onrecht
Als mensen niet luisteren,mensen niet kijken,
niets willen horen,
zich opsluiten in het eigen gelijk.
Als mensen oordelen,
zomaar, zonder te weten
hun mening al klaar hebben
omdat je voor hen niet deugt.
Dan snijdt de pijn diep in je hart
je voelt de druk op je schouders,
je torst de last van het verdriet,
de adem stokt in je longen.
Je waadt door schimmige moerassen
ziet de spoken in je dromen,
je weet dat de giftige zwammen
hun werk hebben gedaan.
Je zoekt de lange weg
naar het licht, naar de waarheid
naar het land waar de liefde weer bloeit
waar mensen elkaar weer zien staan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-12-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Jose van RosmalenActief sinds: 21-11-2014Informatie bij het gedicht:
gedicht over het omgaan met traumatische gebeurtenissen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gevoel van onrecht’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.