De afdaling

Ton Jurriansen

Vaak daal ik af naar diepe gronden
en omhul me daar met eenzaamheid
tracht het pad te vinden dat naar antwoord leidt
op de talloze vragen die ik heb uitgezonden

De onzekerheid die zich in mij verbreidt
de harde waarheden uit duizenden monden
al die zaken doen mij u vragen onontbonden
waarom is mijn tasten immer weer tot spijt?

Als steeds de nacht haar duistere talen
spreekt in de vlammen van mijn dromen
hoe zal ik weten of u ooit zult komen?

Dieper in mij kan ik echt niet dalen
maar misschien hoort in de stilte Hij
het bange ruizen hier diep in mij