INLOGGEN
«»

Hun houten ogen


hun houten ogen


als bomen naar me kijken
ik hun houten ogen
niet meer kan ontwijken
word ik panisch bang

voel de takken komen
die eerst nog naar me
reiken maar me later
onverbiddelijk grijpen

in het raken van de bast
hoor ik het kraken
van hun knoesterige lach
waarin de sappen stromen

las de oudste jaarringen
in het diepgewortelde bestaan
door bliksem storm en regen
is hun aanzien deels vergaan

heb de maan bekeken
uit een hoge kruin
mijn leven aan de voet
was slechts een hoopje puin


wil melker
20/05/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-05-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Hun houten ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.